طالع

 

چه چشم انداز زیباییست موج گیسوان تو

چه قوس و قزحی باشد به چشم و ابروان تو

 

امان از خال مشکینی که روی گونه ات داری

عجب درّ و گهر ریزد به هنگام بیان تو

 

ندارد قیمت آن ناز گرانت ، نازدان من

بهر سو می کشد من را ، عطر خوشکِشان تو

 

به روی طالع ام حک شد سرانجامم به زیبایی

نصیب و روزی من گشت این بخت گران تو

 

سپردم دل به باد آن دم که می پیچید در زلفت

به چشمان شبت گردید چشمم شب چران تو

دو روز عمر

فارغ از دنیا و ما فی های آن 

گوشه ای دور از هیاهوی زمین 

دورتر از باد هنگام عبور

کورسوتر از دو چشم مادرم 

گوشه ای ماوا و مأمن میکنم

کین دو روز عمر راحت بگذرد ...