سنبل و سرسبد دین مبین است احمد
ختم پیغامبران عرش نشین است احمد
نبود در خور شآنش سخنی جز قران
رحمت واسعه از بهر زمین است احمد
گر سگی پوزه به دریا بزند عیبی نیست
چون ز هر پاکتری پاکترین است احمد
میلیون ها علی و فاطمه دارد مولا
به فدایش همه افلاک و زمین است احمد
خلق گردیده جهان با مژه بر هم زدنش
علت خلقت فردوس برین است احمد
وعده داده است خداوند جمال او را
جلوه ی ثانی رب العالمین است احمد
در جواب توهین مکرون مجهول الحال به پیامبر اکرم (ص)
مردم کشورت از حیث وجودت در ننگ
دائم هستی تو در اندیشه و سوداییِ جنگ
آب بَر زن به دهان نام نبی می گویی
ای که هستی تو به دامان بشر لکّه ی ننگ
آن سگی که دمی از کوی نبی رد شده است
برتر از توست مقامش صدهزاران فرسنگ
چوب ماتحت تو کردند سر جالیزی
که همه حاصل آن گشت سراسر خونرنگ
تو عروسک و سگ زرد عروسک گردان
آمده از سر کردار تو قافیه به تنگ
سر فرود آر به تُنگ خودت ای ماهی ریز
تا نیفتاده گذار تو به پیکار نهنگ
شکری خوردی و درماندگی ات پیدا شد
گور خود کندی و بشکست سرت با این سنگ
پای یک گوشه نگاهت عشق زانو می زند
ماه بهر دیدنت پیش خدا رو می زند
قامتت تا آسمان سر بر فلک بنهاده ای
باد از زلف پریشانت به هر سو می زند
چه چشم انداز زیباییست موج گیسوان تو
چه قوس و قزحی باشد به چشم و ابروان تو
امان از خال مشکینی که روی گونه ات داری
عجب درّ و گهر ریزد به هنگام بیان تو
ندارد قیمت آن ناز گرانت ، نازدان من
بهر سو می کشد من را ، عطر خوشکِشان تو
به روی طالع ام حک شد سرانجامم به زیبایی
نصیب و روزی من گشت این بخت گران تو
سپردم دل به باد آن دم که می پیچید در زلفت
به چشمان شبت گردید چشمم شب چران تو
از عشق فرمودی و من شوریده و شیدا شدم
فرتوت بودم ، پای تو زیبا رخ و رعنا شدم
قبل از تو هستم نیست و چون قطره ای ناچیز بود
بعد از تو در جوش و خروش مواج چون دریا شدم
اکسیر شور عشق را تکثیر کردی کین چنین
بوی تو استنشاق شد دَرهم بدم سرپا شدم
تابید مهر ماه تو بر روزگار شام من
تا روز شد احوال من بی جان بدم احیا شدم
امید دارم تا تو را دارم ، نیاز غیر نیست
تحت لوای دولت عشقت چنین برنا شدم
مرغ سحر رفت و ربنای سحر ماند
یار سفر رفت و خاطرات سفر ماند
آن نفس گرم و آن وجود هنرمند
گر ز میان رفت نغمه های هنر ماند
گشت مقارن غروب و چله عشاق
حر ز نظر رفت ولی زیر نظر ماند
تقدیم به روح بلند و آسمانی پدر آواز ایران محمدرضا شجریان
