آرمیده

آنگاه که زیــر خـاک آرمیــــده ام          بر پست ترین جای زمین رسیده ام

کافــی رسـد صـدای ارباب حســین          ازخــاک بــرون آمــده و دویــده ام

 

 

ای قامت طوبای تو

ای قامت طوبای تو تندیس خوبی های من

نور چشم شهلای تو روشنگر شبهای من

 

ای آرزومندت همه ای میر وشاه القمه

اوج خداییت بود هستی غلام فاطمه

 

دل را به دلبر داده ای دلداری و دلداده ای

بهر دفاع از حرمت خون خدا آماده ای

 

ای سرو زیبای قدت بالاتر از عرش خدا

هر طره گیسوی تو حب المتین کبریا