منه کمترین

منه کمترین

#شعر

هوای تو به سرم زد دوباره بیخبری

به یاد عشوه و نازت دوباره دربدری

کدام سوی زمینی تو ای وجود نیاز

سپیده گو بدمد تا رود دگر سحری

به خود نگه کنم و در خودم نبینم هیچ 

تو باید از پس غیبت خودت کنی گذری

همیشه صبح و مساء بی غرض تورا جویم

که شاید از تو بیابم نشانه ای اثری

از این زمانه ی پردرد سیر و دلگیرم 

به زرق و برق زمانه نمیکنم نظری

تو در خیال منه کمترین نمی گنجی

تو مهر مادری و تو صلابت پدری

تمام ثانیه هایم بهانه گیر شماست

بدون تو چه بی انگیزه میشود سپری

بیا محول احوال وقت تغییر است

بیا به قهوه ی فالم گذار نی شکری

اگر نشد که کنم درک در زمان حیات

کنی تو لااقل از پای قبر من گذری

#سید_مرتضی_مهدیزاده