حرف مرغ دل یا رضا

حرف مرغ دل یا رضا

مهر تو به دل یا رضا

در سرشت من تو هستی

خاک وآب و گل یا رضا

 

خاک پای هر زائرت

طوطیای چشم  ملک

هرز نوکری شما

تاج افسری فلک

 

مدد دلم یا رضا

حل مشکلم با رضا

ای هـمه امیـد من وایـن دل مضطـرم یا رضا

***   ***

گنبد طلای شما

سرچشمه شمس خدا

کف پوشهای صحن شما

اسمون عرش بالا

 

ای تو ضامن آهووان

مهر تو به دل جاودان

راه زیرگدر حرم

راه شیری  آسمان

 

قوت دل عاشقان

ای پادشه لامکان

با خورشید مهرت به دل بتاب روشنگر هفت آسمان

منم اون مرغک جلد حریمت

منم اون مرغک جلد حریمت*اسیرُ مات این خان کریمت

منم اون مرغک درمونده تو*که معطوف به درگاه کریمت

تو همچون خالقت بخشنده هستی* برامن ربّی و اخر مستی

هنوز من خودم و نشناخته بودم*تو اومدی توی دلم نشستی

چی میشه لحظه ای من            مثل کبوترات شم

برم بی تاب گنبد طلا شم

یه کاری کن اقاجون              منم قاطی خوبات

روونه حریم کربلاشم

منی که جز تو مولایی ندارم*زیارتت شده خواب و خیالم

آقا هر وقت دور افتاده میشم*به دل غم نمیدم تا تورو دارم

چی میشد ازتوی صحن توسلطان*بگیره پر آقا این هدهدجان

از ایوون طلای با صفاتون*تا به گنبد طلای شاه عطشان

میخوام دیوونه باشم           سگ این خونه باشم

تموم عمرمو بپات بذارم

تویی شبهامو مهتاب           تویی بهترین ارباب

بدون تو من آرامش ندارم

منم یه زائر از صحن وسراتم*خراب قطره اشک عزاتم

میخام آهوی دربند تو باشم*تو ضامن باش آقا من رهاتم

قرار نبود هوامو داشته باشی؟*قرار نبود آقا زمن جدا شی

چرا فک میکنم ازمن تو دوری؟*به زخم من یه وقت نمک نپاشی

بگیردستمو آقا                ببرتا اوج ,بالا

بذار تا به ابد مست تو باشم

میخوام تا دنیا دنیاس            بساط عشق برپاس

فقط قلاده ام دست توباشه

یک اربعین گذشته بیداد از جدایی

یک اربعین گذشته بیداد از جدایی

گوید هنوز زینب برادرم کجایی

تو رفتی از کنارم من ماندم ویتیمان

خوبست چون ندیدی از شدت جفایی

دیگر به لب رسیده جانم ازین اسیری

کی میرسد خدایا آن موسم رهایی

من تشنه وصالم افسوس واصلم نیست

دارم امید بینم آن خاک آشنایی

برخیز بین چگونه بر تربتت نشستن

این کودکان نالان از درد بینوایی

آن غنچه سه ساله پامال اشقیا شد

در شام در خرابه میگفت پدر کجایی

هر درد راست همدرد هر زخم راست مرهم

از بهر زخم زینب گشته نمک دوایی

دوبیتی

نمیخوام یه لحطه فکر کنم اقا که بی تو میشه

نمیخوام نهال تنهایی  تو قلبت کنه ریشه

می دونم کاری به جز شکستن دلت ندارم

باکمال پر رویی بازم میگم شمارو دارم

ای صاحب الزمان بخدا دوست دارمت

ای صاحب الزمان بخدا دوست دارمت

ای هستی خدا همه دم می ستایمت

میخوانم از برای تو من از عمق وجود

ای غایب از نظر به خدا می سپارمت

هردم به یک غزل لب خود تازه می کنم

هرلحظه را ازعشق توسرشار می شوم

حالا که بودنت شده اما شده اگر

ای غایب از نظر به خدا می سپارمت

تو از تبار باران وز جنس افتابی

تو از تبار باران وز جنس افتابی

تو از قبیله عشق توتاب ماه تابی

 

تلالو از حسینی از نسل ارغوانی

توازعمویت عباس داری دوصد نشانی

 

انگشتر عقیقت همچو علی ببخشی

گریه کنی چو زهرا در دل شب پنهانی

 

درد دلت بگویی با چاه همچو حیدر

گاهی زفرط غمها قامت شود کمانی

 

چون خیمه های سوزان در دل بود شراره

از دست این جماعت تکلیف خود ندانی

یه روزی من از عشق تو سربه بیابون می ذارم

یه روزی من از عشق تو سربه بیابون می ذارم

تویی تو لیلا خودم وبه جای مجنون  می ذارم

 

می خوام که دیونگی رو  یه جور دیگه مزه کنم

واسه همینم اسمم رودرویش دلخون می ذارم

 

پا در رکاب تو شدن آخر عشق و حالمه

بخوای بیام کنارتو من مایه از جون می ذارم

 

قول و قسم به تک تک لحظه های سینه زنی

می خوام که سربه راه بشم من عهد و پیمون می ذارم

 

به هر طرف نظر کنم جلوه تو در نظرم

از عشق تو رو صورتم چند خط ونشون میذارم

یه روزی روزگاری

 

یه روزی روزگاری تواوج بیقراری

مرغ دلم زسینه پر زدو شد فراری

 

پرسیدمش چراتو از آشیون پریدی

نکنه از دل من رنجیدی و بریدی

 

 

گفتش بمن نه اصلا دلت نبوده کاره

تقصیر قلب من بود تنگ هوای یاره

 

پریدم و پریدم تا به حرم رسیدم

طراوت حسین و آخر دیدی چشیدم

 

به عشق این زیارت تا حالا زنده بودم

فقط ز دوری تو از کوچکی می خوندم

بعد هزار و اَندی تازه بهش رسیدم

 

بگم یه لحظه اش رو به سیم و زر نمی دم

 

 

می خوام بدونی که من رو بومش لونه کردم

نمک گیر حسینم دل رو دیونه کردم

یه دل نه صد دل عاشقه کرببلات شدم

یه دل نه صد دل عاشقه کرببلات شدم

ندیده بودم دیدم و باز مبتلات شدم

حالا که دیدم تو کجایی وکجاست قبلم

می گم چه خوب از کودکی من آشنات شدم

بازیچه شد تو مشت غمهای تو قلب من

برا همینم من خراب روضه هات شدم

من از ازل شدم نمک پرورده غمت

واسه اینه در هر نفس آقا  فدات شدم

یه عمره در هوای تو مثل کبوترم

اسیر و جلد جذبه گنبد طلات شدم

من رو رها کن از خودم زخود رها نکن

خیلی بهم حال دادی قاطی خوبات شدم

الهه وفا تویی تندیس معرفت

سیرآبم از محبتت غرق عطات شدم

تو عمر کوتاهی که من گرفتم از خدا

هزاروچهارسیصد سی وسه بار فدات شدم

کنون وقت است دریابی تویی ک پاک چون ابی

کنون وقت است دریابی تویی ک پاک چون ابی

پناهم باش آقاجان ک من نوکر تو اربابی

 

به جان مادرت زهرا تو حفط ابرویم کن

دوباره روسفیدم کن به لطفت روبرویم کن

 

تو میدانی که من هیچم به من عزت بده مولا

دوباره مهلتی بر ده بسازم خانه خود را