یک اربعین گذشته بیداد از جدایی

یک اربعین گذشته بیداد از جدایی

گوید هنوز زینب برادرم کجایی

تو رفتی از کنارم من ماندم ویتیمان

خوبست چون ندیدی از شدت جفایی

دیگر به لب رسیده جانم ازین اسیری

کی میرسد خدایا آن موسم رهایی

من تشنه وصالم افسوس واصلم نیست

دارم امید بینم آن خاک آشنایی

برخیز بین چگونه بر تربتت نشستن

این کودکان نالان از درد بینوایی

آن غنچه سه ساله پامال اشقیا شد

در شام در خرابه میگفت پدر کجایی

هر درد راست همدرد هر زخم راست مرهم

از بهر زخم زینب گشته نمک دوایی

دوبیتی

نمیخوام یه لحطه فکر کنم اقا که بی تو میشه

نمیخوام نهال تنهایی  تو قلبت کنه ریشه

می دونم کاری به جز شکستن دلت ندارم

باکمال پر رویی بازم میگم شمارو دارم

ای صاحب الزمان بخدا دوست دارمت

ای صاحب الزمان بخدا دوست دارمت

ای هستی خدا همه دم می ستایمت

میخوانم از برای تو من از عمق وجود

ای غایب از نظر به خدا می سپارمت

هردم به یک غزل لب خود تازه می کنم

هرلحظه را ازعشق توسرشار می شوم

حالا که بودنت شده اما شده اگر

ای غایب از نظر به خدا می سپارمت

تو از تبار باران وز جنس افتابی

تو از تبار باران وز جنس افتابی

تو از قبیله عشق توتاب ماه تابی

 

تلالو از حسینی از نسل ارغوانی

توازعمویت عباس داری دوصد نشانی

 

انگشتر عقیقت همچو علی ببخشی

گریه کنی چو زهرا در دل شب پنهانی

 

درد دلت بگویی با چاه همچو حیدر

گاهی زفرط غمها قامت شود کمانی

 

چون خیمه های سوزان در دل بود شراره

از دست این جماعت تکلیف خود ندانی

یه روزی من از عشق تو سربه بیابون می ذارم

یه روزی من از عشق تو سربه بیابون می ذارم

تویی تو لیلا خودم وبه جای مجنون  می ذارم

 

می خوام که دیونگی رو  یه جور دیگه مزه کنم

واسه همینم اسمم رودرویش دلخون می ذارم

 

پا در رکاب تو شدن آخر عشق و حالمه

بخوای بیام کنارتو من مایه از جون می ذارم

 

قول و قسم به تک تک لحظه های سینه زنی

می خوام که سربه راه بشم من عهد و پیمون می ذارم

 

به هر طرف نظر کنم جلوه تو در نظرم

از عشق تو رو صورتم چند خط ونشون میذارم

یه روزی روزگاری

 

یه روزی روزگاری تواوج بیقراری

مرغ دلم زسینه پر زدو شد فراری

 

پرسیدمش چراتو از آشیون پریدی

نکنه از دل من رنجیدی و بریدی

 

 

گفتش بمن نه اصلا دلت نبوده کاره

تقصیر قلب من بود تنگ هوای یاره

 

پریدم و پریدم تا به حرم رسیدم

طراوت حسین و آخر دیدی چشیدم

 

به عشق این زیارت تا حالا زنده بودم

فقط ز دوری تو از کوچکی می خوندم

بعد هزار و اَندی تازه بهش رسیدم

 

بگم یه لحظه اش رو به سیم و زر نمی دم

 

 

می خوام بدونی که من رو بومش لونه کردم

نمک گیر حسینم دل رو دیونه کردم

یه دل نه صد دل عاشقه کرببلات شدم

یه دل نه صد دل عاشقه کرببلات شدم

ندیده بودم دیدم و باز مبتلات شدم

حالا که دیدم تو کجایی وکجاست قبلم

می گم چه خوب از کودکی من آشنات شدم

بازیچه شد تو مشت غمهای تو قلب من

برا همینم من خراب روضه هات شدم

من از ازل شدم نمک پرورده غمت

واسه اینه در هر نفس آقا  فدات شدم

یه عمره در هوای تو مثل کبوترم

اسیر و جلد جذبه گنبد طلات شدم

من رو رها کن از خودم زخود رها نکن

خیلی بهم حال دادی قاطی خوبات شدم

الهه وفا تویی تندیس معرفت

سیرآبم از محبتت غرق عطات شدم

تو عمر کوتاهی که من گرفتم از خدا

هزاروچهارسیصد سی وسه بار فدات شدم

کنون وقت است دریابی تویی ک پاک چون ابی

کنون وقت است دریابی تویی ک پاک چون ابی

پناهم باش آقاجان ک من نوکر تو اربابی

 

به جان مادرت زهرا تو حفط ابرویم کن

دوباره روسفیدم کن به لطفت روبرویم کن

 

تو میدانی که من هیچم به من عزت بده مولا

دوباره مهلتی بر ده بسازم خانه خود را

هوای کرببلا دوباره زد به سرم

هوای کرببلا دوباره زد به سرم

خواب راحت ندارم میسوزه هی جگرم

کاشکی کاشکی دل من بال پرواز می داشت

پر می زد دور می شد پا تو کربلا می ذاشت

وقت سحر     با نسیم حرمت بلند می شد

سلام می داد     باارادت وارد حرم می شد

آخ دل من     دیگه تنگ اومده طاقت نداره

می خواد بیاد    یه دفعه توی حرم پا بذاره

 

توی بین الحرمین عده ای بشورشین

می شن از خود بی خود با یه ذکریاحسین

سینه می زنن براش می کنن جون رو فداش

جوونی و زندگی شون رو می ریزن بپاش

تا که فقط       آقا زیر پاش و یک نگاه کنه

با یک نگاش     بیمه هم دنیا و هم عقبا کنه

کسی که از روزگار خسته درمونده شده

از همه خلق خدا دور یا رونده شده

کسی رو من می شناسم که خدای غیرت

برو درب خونه هاش اسم خونش هییت

اون که می گه     توی آسمون ستاره نداره

برو بگو     تا حسین باشه دیگه غم نداره

 

مدتی بود تپش نبض ودل تند می زد

 نگو که محرم ناله حسین می زد

یعنی با اذن حسین نفس از سینه میاد

یعنی عمرم دستشه تا هروقت منو بخواد

صاحب من    حرمی خوشکل و باصفا داره

توی حرم      واسه هر هیئتی یه جا داره

همیشه روی لبم ذکر تو بوده

همیشه روی لبم ذکر تو بوده

ورد جادوی دلم اسم تو بوده

بس کریمی و رحیم آقای خوبم

خورشید غمت به قلب من دمیده

عمریه که نوکر سینه زناتم

چای ریزو جاروکشی تو هییتاتم

مثله بغض سنگین رو گلوم آقاجون

که منم تو حسرته کرببلاتم

اینقدر آقا به سینه می زنم

غبار غم رو به دیده می زنم

اگه یک شب پا بده زیارتت

غم عالم وبه یک شب می خرم

***

تا میاد اسم شما دلم می لرزه

اشک می ریزه از دو چشمام قطره قطره

قطره اشک نیست رحمت حسینه

به خدا به ثروته عالم می ارزه

گر غنی باشی اگر باشی گدا

هم طرازی پیشه شاه کربلا

غم مخور بر عالم و برجان خویش

عاشقان کوی ثارالله به پیش