مثل مرغی در هوای عشق تو پر میزنم (اصفهان)

مثل مرغی در هوای عشق تو پر میزنم

چون که تنهایی حسین بر سیم آخر میزنم

تشنه ام اما لبت در یاد ودر خاطر بود

لیکن از خشکی لبهای تو پرپر میزنم

شوق دیدار رخت برده حواسم از سرم

زان جهت هر دم در این خانه را در میزنم

به اذن زهرا مادرت رخت عزا بر تن کنم

بهر تسلای دلش بر سینه وسر میزنم

من در جوانی نوکر شهزاده ات اکبر شدم

جام می از دست یل ساقی کوثر میزنم

قبل از ولادت او مرا در زمره یاران نوشت

زان رو بروی سینه ام هی سنگ نوکر میزنم

داند خدا باشد مراد سینه مغموم من

هردم مثال هدهدی بر گنبدش سر میزنم

من اقتدایم بعد حیدر بر ابوفاضل بود

از بهر عباس علی بر سینه آذر میزنم

ابروی او قوس است ودو جشمان شهلایش قزح

با روی ماهش طعنه بر هر ماه و اختر میزنم

او صورتش ام البنین با سیرت زهراییش

در وصف جنگ آوریش من دم زحیدر میزنم