جمعه, ۲۳ بهمن ۱۳۹۴، ۰۷:۵۵ ب.ظ
آقا موهام سفید نبود
خیلی وقته که ندیدمت خودت خوب می دونی
ببرم کرب وبلا چون سپری شد جوونی
وقتی هیئتیت شدم هیچ فکری توسرم نبود
پای منبرت بودم آقا موهام سفید نبود
اما حالا روزگار کو سر سازش باکسی
دوریم از سلطان و درگیر غمهای بی کسی
تو جوونی همه حسرت توی پیری به امید
بذار کربلایی شم نگن به آقاش نرسید
منو دریابو برا یبار منو هوایی کن
نفس منو بگیر اما تو کربلایی کن
توبذار سر بذارم رو اون ضریح که خوشکه
بخونم درد دلامو بدونی دارم گله
۹۴/۱۱/۲۳