فارغ از دنیا و ما فی های آن
گوشه ای دور از هیاهوی زمین
دورتر از باد هنگام عبور
کورسوتر از دو چشم مادرم
گوشه ای ماوا و مأمن میکنم
کین دو روز عمر راحت بگذرد ...
این لحظه ها تکرار داره
ایران دلی بیدار داره
پشت ولایت تا شهادت
این خاک ما عمار داره
ما حیدری،از نسل سلمان
تجهیز با تقوا و ایمان
ما ذوالفقار در نیامیم
آماده ایم از بهر جانان
پای جای پای حق گذاریم
ما کشوری حیدر مداریم
در انتظار یک اشاره
ما تا شهادت رهسپاریم
ایرانی یعنی کوه غیرت
یعنی که سر تا پا بصیرت
یعنی شجاعت پیشه کردن
ایرانی یعنی کاوه همّت
اینگونه می گوید ولیّم
ما افسران جنگ نرمیم
در جبهه های حق وباطل
ما در پی احقاق حقیم
سرلوحه و سرمشقمان هم
نوآوری و ابتکارست
با فکر می روید گل عشق
اینجا که آتش بإختیارست
ما آن نهال خرد بودیم
کز خون یاران قد کشیدیم
صف بسته در پیکار تحریم
بر خواستگاه خود رسیدیم
ایرانی یعنی کوه غیرت
یعنی که سر تا پا بصیرت
یعنی شجاعت پیشه کردن
ایرانی یعنی کاوه همّت
#سید مرتضی مهدیزاده
جای ستاره تو آسمون
خونه قمر تو کهکشون
دست علی تو دستای زهراست
یعنی که دنیا به کاممونه
غرق سرور و شادی
شده قلب مصطفی
کوچه به کوچه پیچید
عطر خوش بوی دعا
حس میشه هر روز و شب
گل لبخند خدا
وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا
وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا
وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا
وَاللَّیْلِ إِذَا یَغْشَاهَا
یازهرا یاحیدر پیوندتان مبارک
آغاز عشقه تو عاشقی کن
شیعه رو مملو ز تازگی کن
علی به باغ خداست گلی ناز
برای حیدر پروانه گی کن
کنار هم نشاندن
دو گل پیمبر
شده ز فرط شادی
همه دیده ها تر
کوثر نشسته پیش
ساقی کوثر
وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا
وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا
وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا
وَاللَّیْلِ إِذَا یَغْشَاهَا
یازهرا یاحیدر پیوندتان مبارک
اگه اشک رهبرم جاری شد
شهدا شرمنده ایم
دلا از مهر خدا خالی شد
شهدا شرمنده ایم
اگه خونتون فراموش شده
شهدا شرمنده ایم
اسمتون غریبه با گوش شده
شهدا شرمنده ایم
بعد اینهمه هنوز
مادری بی تابه
شبا با رویای
پسرش میخوابه
پسری که جونشو
تو کف دستش گذاشت
واسه ی راه حسین
روی نفسش پا گذاشت
رونق شهر تویی
قدمت خیره شهید
واسطه پیش حسین
باش که باشم رو سفید
چشم و دلها همه آلوده شده
شهدا شرمنده ایم
اگه بی طاقت و درمونده شده
شهدا شرمنده ایم
اگه که اسیر این دنیا شدیم
شهدا شرمنده ایم
غرق تو گناه و بی پروا شدیم
شهدا شرمنده ایم
اسم و رسم شهدا
جاش رو لبها خالیه
کربلای شهدا
فکه و دهلاویه
وقتی رفت خاطرتون
شده کمیاب معرفت
همگی سست شدن
هرچیزی شد مصلحت
شما زنده ای و ما
خیلی وقته مرده ایم
آبروداری و ما
آبرو رو برده ایم
دوری از شما می سازه
خستگیه بی اندازه
ثروت یه نوکر جسمه
جونشم برات میبازه
دلخوشیه امروز من
ای امید فردای من
خدا خودش هم میدونم
به ارباب ما می نازه
ای جونم.
جوونیمو ریختم به پات
همسر و فرزندم فدات
تا به لحد پای غمت
می مونم
غریب مادر یا حسین
مستدام سایه ات آقا
بر روی سر نوکرها
اینکه هستی قلبم قرصه
بی خیال اهل دنیا
یَا رَفِیقَ مَنْ لا رَفِیقَ لَهُ
یَا مُغِیثَ مَنْ لا مُغِیثَ لَهُ
یَا دَلِیلَ مَنْ لا دَلِیلَ لَهُ
یَا أَنِیسَ مَنْ لا أَنِیسَ لَهُ
ای جونم
جوونیمو ریختم به پات
همسر و فرزندم فدات
تا به لحد پای غمت
می مونم
غریب مادر یا حسین
#سید_مرتضی_مهدیزاده
...
خسته شدم
برای این خسته بگو راهی هست؟
راه نفس کشیدنی نیست
ولی آهی هست
برای لحظه لحظه ام تابی نیست
ولی برای طاقتم تابی هست
رسیده ام به مقصدم
،به تردید
به آن دو راهی نخست
به آنچه ساختی و دل
فقط به گوش خود شنید
کنون سر دو راهیم
و من در انتهای این دو راه
دوباره راه رفته را میبینم
و جای پای من که در دو راه دیده میشود
عجب زمانه ای شده
گذر
از یکی ازین دو راه طالع من است
و بعد مدتی دگر دوباره باز
برسر دوراهی ام
خدای من
نیازمند دست پر محبتم
و یک نگاه ساده ای
نیازمند خنده ام
دلم بهانه گیر تر ز کودکیست
چه پوچ بود آرزو
دروغ بود زندگی
و کاش آرزوی من بزرگتر شدن نبود
#شعرنو
#سیدمرتضی_مهدیزاده
و...
#شعرنو
و قراری که دگر رفته پس از رفتن تو
و بهاری که دگر میل شکوفایی نیست
رفتن ثانیه ها اجبار است
گوئیا طالع ما
بر سر کوچه و بازار زدند
همه مردم شهر کاملا میدانند
بعد این پیچ دوباره گذر از پیچ دگر خواهد بود
و دگر راه به جایی نرسد
همه مردم شهر
دور یک میدان اند
و چقدر کوه به آن کوه دگر نزدیک است
چقدر زود همه میل به رفتن دارند
غنچه ای در دل خود میمیرد
اول فصل بهار روزگار اینهمه پاییز کجا آورده
برگ ها روی زمین
فرش قرمز پهن است
بدبیاری نفر اول اسکاری هاست
من و تنهایی و غربت نفرات بعدیم
من به کسب همه جایزه ها خوشبینم
دائماً غرق خیالات هستم
کی تو بر میگردی
چشم را میبندم
یا دگر باره به امید تو وا خواهم کرد
یا دگر میخوابم
#سید_مرتضی_مهدیزاده
#شعرنو
روزگارم آبی ست
آسمانم آبی ست
همه فکر و خیالم آبی ست
کاش می فهمیدم
این همه آرامش چشمه اش دامنه و پای کدامین کوه است
که چنین می جوشد
مستدام است و نیاز
چو وجودی که تمنای وجودش دارم
حس ماهی بر آب
مثل آن مرغ رهایی که اسیرش کردند و همه حسرت او پرواز است
بگشایند اگر
تشنه ی آغاز است
کمترین خواسته اش اوج بود
کمترین خواسته اش
کمترین خواسته اش...
،کودکی حس رهایی دارد
روزگارم مادر
آسمانم مادر
همه فکر و خیالم مادر
کاش می فهمیدم
تو به پای قد من شب شده ای
حال یلدایی باش
مهربان
ای مادر...
#سیدمرتضی_مهدیزاده
دوبیتی
یارا نگذاری بخودم حال خودم را
چون چشم بجنبانم و بینم که اسیرم
درگیر خودت کن و زمن فاصله ام ده
تا خواب نمانم و در این خواب بمیرم
#سید_مرتضی_مهدیزاده
